Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hizlaria(k): Karmen Irizar Aranguren (1948) Genaro Laskurain Lete (1942) Herria: Antzuola (Gipuzkoa)
Hika egitea lotsagabekeria zen garai batean, Karmenen ustetan; zuka egin behar zitzaion jendeari. Hika baserritarren hizkera zela esaten zen. Baserritar moduan zapalduta sentitu izan da Karmen. Genarok azaltzen du aurreko belaunaldiaren garaian, maiorazgoa izatea garrantzitsua zela baina industria garatu zenean, emakumeak zigarroak erretzen eta gazteleraz hasi zirela, kategoria emango balie bezala. Baserriak hizkuntza eta beste gauza asko mantendu izanak balio handia daukala dio Karmenek. Baserritarrak jende bajutzat hartzen zituztela kontatzen du Karmenek.
Informazio gehiago: Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hitanoari buruzko pasarteak
-
Arrebagaz hika
Basilio San Anton Baraiazarra (1927)
Muxika
-
Hika entzun arren, egiteko lagunak falta
Josu Lasagabaster Altube (1980) Aitor Zubizarreta Zubia (1979)
Aretxabaleta
-
Berorika sekula ere ez: “behorrak mendian ibiltzen dira”
Hilario Lekuona Mitxelena (1931)
Urnieta
-
Nork erabiltzen zuen hika?
Mila Maiztegi Bengoa (1949) Maria Jesus Markuleta Lete (1952) Belen Zumalde Barrena (1963)
Oñati
-
Haur eskolako haurrei hika ez
Mireia Arrieta Lete (1979)
Aretxabaleta
-
Gurasoek eta ikaskideek hika, ahizpekin zuka
Mirari Guridi Grisaleña (1955)
Oñati
-
Kantak hika eta euskalkian
Ixak Sarasua Antero (1999) Jokin Uribetxebarria Madinabeitia (2000)
Aretxabaleta
-
Ikasle gutxi batzuekin hika
Jaione Azpiazu Larrañaga (1969)
Azkoitia
-
Eskolara gutxi; falangekoen lokala
Maria Dolores Manso Berasarte (1944)
Lezo
-
Norekin hika, eta norekin ez?
Pili Etxeberria Kortabarria (1960) Kontxi Martinandiarena Telleria (1961) Marilu Orueta Biain (1962)
Oñati


