Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hizlaria(k): Karmen Irizar Aranguren (1948) Genaro Laskurain Lete (1942) Herria: Antzuola (Gipuzkoa)
Hika egitea lotsagabekeria zen garai batean, Karmenen ustetan; zuka egin behar zitzaion jendeari. Hika baserritarren hizkera zela esaten zen. Baserritar moduan zapalduta sentitu izan da Karmen. Genarok azaltzen du aurreko belaunaldiaren garaian, maiorazgoa izatea garrantzitsua zela baina industria garatu zenean, emakumeak zigarroak erretzen eta gazteleraz hasi zirela, kategoria emango balie bezala. Baserriak hizkuntza eta beste gauza asko mantendu izanak balio handia daukala dio Karmenek. Baserritarrak jende bajutzat hartzen zituztela kontatzen du Karmenek.
Informazio gehiago: Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hitanoari buruzko pasarteak
-
San Antoniori hika
Amaia Arana Beitia (1963) Beronika Garai Urkia (1962) Koldo Zubizarreta Arenaza (1961)
Arrasate
-
Noka, ahalduntze-tresna moduan
Irati Alduntzin Alegria (2004) Enara Villafafila Illarramendi (2004)
Usurbil
-
Denei hika, zuka erantzun arren
Iñaki Dorronsoro Maioz (1994)
Ataun
-
Pertsona bat, tratamendu bat
Juli Elizburu Agirre (1939) Jesus Lizarazu Unanue (1936)
Zumarraga
-
Hika
Antonia Ormaetxea Narbaiza (1927)
Ermua
-
Izen euskalduna jartzeko trikimailuak
Miren Jone Rekondo Aizpurua (1926)
Usurbil
-
Senideek hika egiten zioten elkarri
Iñaki Arregi Moraza (1927)
Andoain
-
Biloba mutilekin eta lagunekin hika
Andoni Sagarna Izagirre (1947)
Donostia
-
Nola berreskuratu hika?
Mertxe Arregi Erostarbe (1953) Rosa Igartua Urkia (1952)
Oñati
-
Kuadrillan egun batetik bestera erabaki zuten hika egiten hastea
Asier Retegi Oiartzabal (1990)
Oiartzun