Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hizlaria(k): Karmen Irizar Aranguren (1948) Genaro Laskurain Lete (1942) Herria: Antzuola (Gipuzkoa)
Hika egitea lotsagabekeria zen garai batean, Karmenen ustetan; zuka egin behar zitzaion jendeari. Hika baserritarren hizkera zela esaten zen. Baserritar moduan zapalduta sentitu izan da Karmen. Genarok azaltzen du aurreko belaunaldiaren garaian, maiorazgoa izatea garrantzitsua zela baina industria garatu zenean, emakumeak zigarroak erretzen eta gazteleraz hasi zirela, kategoria emango balie bezala. Baserriak hizkuntza eta beste gauza asko mantendu izanak balio handia daukala dio Karmenek. Baserritarrak jende bajutzat hartzen zituztela kontatzen du Karmenek.
Informazio gehiago: Hika baserritarrena, eta baserritarrak zapalduta
Hitanoari buruzko pasarteak
-
Hika non entzun eta nola ikasi zuen
Koldo Zubizarreta Lasagabaster (1949)
Aretxabaleta
-
Hika, zuka eta berorika
Gregorio Goñi Lazkano (1940)
Etxarri Aranatz
-
Erlijioak zuen garrantzia lehenagoko gizartean
Martzel Garitagoitia Arriaga (1922)
Mallabia
-
Lagunekin eta lehengusuekin hika
Kontxita Biain Biain (1928)
Oñati
-
Gurasoengandik jaso zuen hika
Axun Garai Errasti (1939)
Eskoriatza
-
Ezkondu ondoren zuka
Mirari Guridi Grisaleña (1955)
Oñati
-
Jendearen harridura emaztearekin hika egiten duelako
Javier Zubizarreta Zubizarreta (1955)
Azkoitia
-
Emakumezkoei hika egiteko erronka
David Arrieta Armendariz (1964) Antton Lezeta Abasolo (1964)
Eskoriatza
-
Hitanoaren erabilera senideekin
Maria Lezeta Errasti (1933) Maritxu Romaratezabala Badiola (1935)
Eskoriatza
-
Noka eta toka ez da ondo erabiltzen
Esther Learreta Errarte (1966) Junkal Perez Lizarralde (1967)
Arrasate