Gaztelaniaz nola ikasi zuten; nori zuka, hika edo berorika
Hizlaria(k): None Zurutuza Urrutia anai-arrebak () Herria: Oñati (Gipuzkoa)
Dena euskaraz egiten zuten eta kalera jaisten zirenean "caseras" esaten zieten, gaztelaniaz ez zekitelako. Garai batean pertsona nagusiagoei, medikuari edo fraideei zuka edo berorika egitea normala zen, baina, bestela, euren artean, hika. Bernardok Extremaduratik etorri zen batekin ikasi zuen gaztelaniaz.
Informazio gehiago: Gaztelaniaz nola ikasi zuten; nori zuka, hika edo berorika
Hitanoari buruzko pasarteak
-
Hikak gertutasuna eta konfiantza ematen du
Amaia Aiastui Leibar (1956) Primi Iñarra Leibar (1956)
Arrasate
-
Hikaren erabilerari lehentasuna, ez zuzentasunari
Jon Axpe Altube (2008) Iñigo Ugarte Zubia (2007)
Oñati
-
Bere belaunaldiko mutilek jada noka gutxi
Leire Larrañaga Sudupe (1981)
Azkoitia
-
Familiako kale baserria eta hikarekin lehen hartuemana
Anjel Akizu Gaztañaga (1949)
Aretxabaleta
-
Norbere buruari hika
Mila Etxezarreta Agirre (1957) Joxe Mari Mendizabal Lete (1955)
Antzuola
-
Amak egiten zion hika, aitak ez
Esther Learreta Errarte (1966)
Arrasate
-
Auzoan kalean baino hika gehiago?
Pili Irazabal Gorosabel (1953) Beatriz Irizar Elortza (1948)
Oñati
-
Hika beti anai-arreben artean
Maddi Garmendia Salaberria (1924)
Lezo
-
Transmisio-etena, kontzienteki
Pili Irazabal Gorosabel (1953) Beatriz Irizar Elortza (1948)
Oñati
-
Hikaren gainbehera
Maritxu Arrese Letona (1945)
Eskoriatza


