Hika hizketan

• Otarregintza ikastea eta egurra garraiatzea

  Juan Zabaleta Aramendi (1935) Azpeitia

  Lehen ez zegoen irakaslerik otarregintza erakusten zuenik. Norbera bere kontura ikasita etortzen zen lanera tailerrera. Orain egurra traktorearekin ekartzen dute, baina lehen nola ekartzen zuten azaltzen du.

• Otarre-erosleekiko tratua

  Juan Zabaleta Aramendi (1935) Azpeitia

  Otarreak eginda zeudenean, Azpeitiko estaziora eramaten zizkieten erosleei eta eskura jasotzen zuten haien ordaina.

• Otarregintzaren etorkizuna

  Juan Zabaleta Aramendi (1935) Azpeitia

  Beti egin izan du lan otarregintzan. Baina orain ez dio etorkizunik ikusten. Gainera, zenbat eta zaharragoa izan, orduan eta makalago egiten dira otarreak.

• Nuarbe eta otarregintzaren arteko lotura

  Juan Zabaleta Aramendi (1935) Azpeitia

  Nuarbetarrek otarregintzarekin izandako loturaz hitz egiten du. Otarregintza, hala ere, lanbide gogorra da: zer ordutegi izaten zuten azaltzen du.

• Otarregileen arteko batasuna.

  Juan Zabaleta Aramendi (1935) Azpeitia

  Otarren prezioak ez jaisteko, otarre-saltzaileak elkartu egiten ziren, eta adostu egiten zuten zenbatean saldu. Otarregileen elkarte bat ere bazegoen lehen Nuarben, eta haiek zer funtzio izaten zituzten azaltzen du.

• Garai bateko Landeta

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Garai bateko Landeta nolako zen kontatzen du. Artasoro onak omen ziren Landetan. Errezoa eta lana ziren nekazarien arma.

• Landeta erriberako azken ardiak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Landeta auzoko Antzibarrena "Artzaikoa" baserrian jaio zen. Imanolen aitona artzain ibilia zen Izarraitzen. Landeta erriberako azken ardiak Antzibarrenakoak izan omen ziren.

• Auzoko errotak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Baserrian ez zuten errotarik, baina inguruan baziren bi errota: Orandaundi eta Atxubiaga. Artoa garia baino gehiago lantzen zen.

• Bederatzi anaia eta arreba

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Familia bakoitzean 10 ume izaten ziren. Bederatzi anaia eta arreba ziren Imanolen familian. Inguruko baserrietan ere familia handiak ziren. Elizako sinesmenei buruz hitz egiten du.

• Auzolanean egindako eskola eta maristak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Landetan bazen "eskola zaharra" esaten zioten eskola. Garai batean, mendiko ikatzak jasotzeko biltoki zahar bat auzolanean egokitu, eta eskola jarri zuten bertan. Kaleko emakume bat joan ohi zen eskolak ematera. Zazpi urtera arte ibili zen han. Zazpi urtetik 14ra bitartean, Azpeitiko maristetan ibili zen.

• Urola erdialdeko bertsolaritzaz

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Azpeitia aldeko bertsolaritzaren historiari buruz hitz egiten du. Urola erdialdeko azken 100 urteetako bertsolaritzaren bilakaera du hizpide. Duela 100 urte, Azkoitia izango omen zen zonaldeko eta "seguru asko Euskal Herriko" herririk bertsolariena; "bertsolari on gehien zegoena". 'Etxeberritxo', 'Urkiolei', Atanotarrak, Aldazabal, 'Otsolarre', 'Olaberritxo', 'Bixko'... bertsolariei buruz hitz egiten du.

• Azpeitia aldeko bertsolariak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Orain dela 80 urte Azkoitiko bertsolaritzaren indarrak Azpeitia aldera egin zuen. Garai hartan, Txapel eta Zepai koinatuak, Uztapide zestoarra, Basarri errezildarra, Loidisaletxe anaiak... aipatzen ditu. Txillarramendi auzokoak ziren Zepai eta Txapel, eta Joxe Lizaso ere bertan egin zen bertsolari, ama bertakoa baitzuen. Francisco Iturzaeta, Patxi Kostita, bertso-jartzailea eta Korostietako bertsolariak, Artañolatarrak... aipatzen ditu.

• Gerra aurreko bertso-giroa

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Gerra aurrean, plazan gutxi egiten zen bertsotan. Azpeiti aldeko bertsolaritza tabernakoa zen, eta horregatik ez zegoen garai hartan emakume bertsolaririk. Emakumeak debekaturik baitzuen tabernara sartzea. Hitzarekin jolas baino, hitzarekin "borroka" egiten zuten; "azkena zein isildu, oilar gisa aritzen ziren". Horregatik, jende ikasiaren artean bertsolaritza gaizki ikusia zegoen, "mozkorren festa" esaten zioten.

• Bertsoaren bilakaera: tabernatik antzokira

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  1920ko hamarkadan, Manuel Lekuona apaizak Oñatin bertsolaritzaren aldeko agerpena egin zuen. Aitzol lagun zuela, 1935eko Txapelketa antolatu zuen. Txapelketa hartako finalean parte hartu zuten, besteak beste: Basarri (txapelduna), Uztapide, Txapel, Zepai...

• 'Zepai', bertsolari "okurrentea"

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Zepai bertsolariari buruz hitz egin du. Tinbre oneko bertsolaria zen. Bi doinurekin aritzen omen zen soilik. Bertsotan egindako ateraldiekin plaza bereganatzen zuen. Hizketan ere bizia eta umore onekoa zen, "berezia oso".

• Santa eskeko saioak, txapela eranztekoak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Imanol Lazkanoren mutikotako oroitzapenak. Landetako baserrietan bertsoa oso gertutik segitzen zen. Santa eskeko saioak aurretik iragartzen ziren: aurrez jakiten zen zein bertsolari eta zer kuadrilla izango ziren urte horretan. Bertsolariek ate ondoan egiten zuten lanari buruz hitz egiten du. Bertso-saio horiek hizketarako gai izan ohi ziren.

• Santo Tomas egunean, plaza mutu

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Mutil koskorra zela, Santo Tomas egunean Azpeitiko plazan izaten ziren bertso-saioak gogoratzen ditu. Bi-hiru bertso buruan hartu ohi zituen; gero, etxean kantatzeko. Saio horietan, Basarri eta Uztapide jakinekoak izaten ziren, eta hirugarrena, berriz, Txapel, Zepai edota Loidisaletxe izan ohi zen.

• Bertso ibilerak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Belaunaldi arteko zubi-lanaz hitz egiten du. Berak miresten zituen bertsolariekin abestu izanaz, bertsolarien jarrera eta lanaz eta entzulearekin konektatzeaz aritzen da.

• Bertsolari izatea

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsolari izateaz eta sinisteaz hitz egiten du.

• Oñatin, 10 bat saio urtean

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Plaza asko egin izan dituen garaian, ikastolen inguruan antolatzen ziren saioetan eta, Oñatin saio ugari izaten zituen. Urtean, 10 bat saio izaten zituen han. Oñatiarrak esker onekoak direla dio.