Hika hizketan

• Bertsotarako gogo-aldartea

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsotan egin aurreko gogo-aldarteaz aritzen da. Saio batera joateko deitzen dutenean, gustura hartzen da abisua, baina garaia iritsitakoan, agian, ez da gogorik izaten edota alderantziz.

• Norbere buruaren epaile

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Zaila da bertsoa bukatu gabe geratzea. Ezer asko esan gabe bada ere, bertsoak bukatu egin ohi direla dio. Saio baten aurrean, bertsolaria ez omen da bere burua epaitzeko egokiena, norberak sufritu duenaren arabera egiten baitu lanaren neurketa.

• Bertsolari azpeitiarrek puntutan fama

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsolari azpeitiarrek puntutan izan dute fama. Puntutan aritzeari buruz hitz egiten du.

• Bertsokerak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsokera ezberdinei buruz hitz egiten du. Batera aritzen diren bertsolariek antzeko errima eta hizkuntza edukitzea garrantzitsua dela dio.

• Bertsotarako euskara

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsotan egiteko erabili izan duen euskara du hizpide. Euskara batua sortu aurretik, bertsolaritzak euskara batu bat bazuela dio. Elizak euskara lantzeko garaian izan duen eragina azpimarratzen du.

• Bertsolaria, esponja bezala

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsolaria esponja edo belakia bezala da; entzuten eta ikusten duen dena bere artxiborako jasotzen du. Hizkuntza da bertsolarien lehengaia, eta hori landu egin behar da.

• San Agustinpean erositako bertsopaperak

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsopaperak. Igandetan, meza ondorenean, Azpeitiko San Agustinpean bertsoak kantatu ondoren, bertsopaperak saltzen zituzten. Imanolek bertsopaperak erosi edota bertsoren bat buruan hartu ohi zuen.

• Azkenengo bertsopaperen salmenta

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Azkenengo bertsopaperak, duela 50 urte inguru salduko ziren kalean. Aizarnako neska bati jarritako bertsoak ziren. Gero etorri ziren lehiaketarako bertsopaperak.

• Bertsoa, baserritik kalera I

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Errepresio garaiko bertsolaritzaz hitz egiten du. 60. hamarkadan bertsolaritzak lan garrantzitsua egin zuen. Protesta giroan, bertsolaritzak bere bidea egin, eta baserri girotik kalerako saltoa eman zen. Azpillaga, Lopategi, Joxe Agirre eta Lizaso, Igartzabal, Lazkao Txiki eta Gorrotxategi bertsolariak aipatzen ditu.

• Bertsoa, baserritik kalera II

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertso eskolen sorreraz hitz egiten du. Patxi Goikolea, Joanito Dorronsoro... aipatzen ditu. Bertso-eskolak, bertsolaritzarentzako bigarren bultzada izan ziren. Xabier Amurizaren 'Hiztegi errimatua'k jendea bertsotan egitera gonbidatzen zuen.

• Bertsolarien kolektiboa

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsolarien arteko harremanaz hitz egiten du. Elkarren artean ondo eramateko beharra du hizpide.

• Bertsozale elkartearen sorrera

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Bertsozale elkartearen sorreraz hitz egiten du. 1986ko bertso txapelketaz hitz egiten du.

• Kalean, euskara "narratsagoa"

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Landetatik gora eta Landetatik behera euskara ezberdin hitz egiten zen. Landeta zen muga. Kalekoan, beti egin izan da euskara "narratsagoa". Kaleko hizkeraz hitz egiten du.

• Matxinbenta eta Urrestillako euskara

  Imanol Lazkano Uranga (1936) Azpeitia

  Matxinbenta, Nuarbe, Urrestilla eta Azpeitiko euskara du hizpide. Elkarren arteko diferentziak nabarmentzen ditu.

• Emakume asko neskame edo inude Espainia aldera

  Mari Consuelo Domenech Arrieta (1938) Maria Angeles Domenech Arrieta (1940) Maria Jesus Domenech Arrieta (1937) Azkoitia

  Aitita katalana zen: Domenech. Amama eta ahizpa neskame joan ziren Bartzelonara eta bertan ezkondu. Neska asko joaten ziren neskame edo inude, euren umeak etxean lagata. Gaztelaniaz ez zuten tutik jakiten eta egoera gogorrak bizi behar, nahiz eta normalean ondo hartzen zituzten.

• Erribera baserria

  Mari Consuelo Domenech Arrieta (1938) Maria Angeles Domenech Arrieta (1940) Maria Jesus Domenech Arrieta (1937) Azkoitia

  Amamari Eustakia `Erribera´ esaten zioten, aita Erribera baserrikoa zuelako. Kukuherri auzoan dago baserria. Garai batean pobreenetakoa omen zen. Abadeak mendi puntatik baserria bedeinkatu zuela eta bertakoak zer erantzun eman zion.

• Emakumeak, langile finagoak

  Maria Angeles Domenech Arrieta (1940) Maria Jesus Domenech Arrieta (1937) Azkoitia

  Arrieta gestorian emakumezkoak gehiago ziren gizonezkoak baino. Bulegoetan emakumezko gehiago egoten zela diote, finagoak eta merkeagoak (gutxiago ordaintzen zitzaielako) zirelako. Gizonezkoak azkarrago entretenitzen direla beste kontu batzuekin diote. Lantokian enkarguak egiten zituen mutikoa hondarrez beteta etortzen zela kontatzen du Maria Angelesek.

• Egunkari asko saltzen zituzten

  Mari Consuelo Domenech Arrieta (1938) Maria Angeles Domenech Arrieta (1940) Maria Jesus Domenech Arrieta (1937) Azkoitia

  Egunkari asko saltzen zuten; larunbatetan 1000 ale. Azkoitiarrak irakurzaleak direla diote. Orduko egunkariak: "La voz de España", "Diario Vasco", "La Gaceta del Norte"... "La voz de España" saltzen zen gehien. Zer prezio izaten zuten. Hileko lehen astelehenean garestiago.

• Umeentzako mendiko kanpamentuak

  Mari Consuelo Domenech Arrieta (1938) Maria Angeles Domenech Arrieta (1940) Maria Jesus Domenech Arrieta (1937) Azkoitia

  Anaitasuna Mendi Bazkunak umeentzako kanpamentuak antolatzen zituen, Larraskandan, Martirietan... Azkenengo egunean festa egiten zuten, jolasak eta bestelako ekintzak antolatuta. Begirale moduan nortzuk ibiltzen ziren. Kanpamentuei esker herrian mendizaletasuna bultzatze zela diote. Hernanitik etorritako talde batek behin laguntza eskatu zien. Haiekin izandako tirabirak.

• Getariatik Zarautzera ikastera

  Jon Ander De la Hoz Arregi (1992) Getaria

  Batxillergoa egitera Zarautzera joan zen, kuadrillako askorekin batera. Horregaitik dio jauzia ez zela oso handia izan.